یکی از مهمترین ارکان درمان های ارتودنسی انکوریج یا پشتیبان حین بستن فضاهای دندانی می باشد. در گذشته برای تقویت انکوریج از خود دندانها کمک گرفته می شد از اینرو مقداری حرکت ناخواسته دندانی اجتناب ناپذیر بود ولی طی یکی دو دهه اخیر از انکوریج های استخوانی (مینی اسکرو) استفاده می شود. مینی اسکرو (Temporary Anchorage Device) پیچی است که داخل استخوان فک پیچانده شده و با عنوان لنگرگاهی مطمئن جهت حرکت دندانها بکار می رود.
مینی اسکرو وسیله جدیدی در ارتودنسی است که تحول بسیار بزرگی در این رشته ایجاد نموده است.بسیاری از درمان های ارتودنسی که در گذشته نیازمند ترکیب درمان ارتودنسی و جراحی فک بوده است امروزه با گذاشتن یک مینی اسکرو توسط متخصص ارتودنسی با درمان ارتودنسی به تنهایی قابل انجام است.گذاشتن این وسیله در دهان بسیار آسان بوده و حتی بدون استفاده از بی حسی نیز قابل انجام است.این وسیله هیچگونه ناراحتی برای بیمار ایجاد نمی کند یطور خلاصه درمان با این روش کوتاهتر وآسانتر می شود.
این تکنیک تحول بزرگی را در درمان برخی از ناهنجاری های فکی-صورتی سبب شده است. در گذشته نه چندان دور درمان بعضی از ناهنجاری های فکی-صورتی توسط ارتودنسی به همراه جراحی Orthognathic surgery انجام می شد ولی با ورود مینی اسکرو به عرصه ارتودنسی می توان این دسته از ناهنجاری ها را بدون جراحی و فقط با ارتودنسی درمان نمود.
قرار دادن مینی اسکرو در دهان بسیار ساده می باشد و متخصص ارتودنسی می تواند در مطب و تحت بی حسی موضعی آن را در محل مورد نیاز قرار داد.
جنس مینی اسکرو از تیتانیوم می باشد و بدن به خوبی آن را می پذیرد.
برداشتن مینی اسکرو از داخل دهان بسیار ساده و بدون درد می باشد.
لق شدن مینی اسکرو یکی از معایب آن می باشد، اگرچه می توان با انتخاب مینی اسکرو با طول و قطر مناسب و همچنین انتخاب محل و زاویه مناسب قرار دادن مینی اسکرو بر این مشکل فایق آمد.